ترشك انار

قرار گذاشتيم كه من يه چيزايي رو كه "به شيوه خودم" درست ميكنم رو توي كارگاه آموزش بدم. اينكه آيا شيوه من شيوه اصولي هست يا نيست اصلا مهم نيست. مهم اينه كه من يه كاري رو به شيوه اي انجام ميدم و راضيم. شايد كسي مايل باشه كه همون كار رو به همون شيوه انجام بده.

يكي از چيزهايي كه من با انار خيلي خيلي ترش درست ميكنم اين ترشك اناره. اين از اون چيزاييه كه فقط وقتي ميتوني انجامش بدي كه كسي دور و برت نيست كه بگه آخه اين چه كاريه تو ميكني! مدت خيلي زياديه كه من به قول بوشهري ها: "تو آشپزخونه تَش ميبارونم" و نگران اين نيستم كه ماماني خانم بگه: "كار رو بايد از روي اصولش انجام داد بچه!". بعله. دوران اصولي زندگي كردن ما هم با پايان دوران تجرد پايان يافت! ديگه سالهاست من با خيال راحت دست به هر گونه تجربه اي ميزنم و ...ديگه فوقش خراب ميشه ديگه! كسي هم خبردار نميشه. "پليس آشپزخونه" خونه ما زندگي نميكنه!!! تا دلت ميخواد آتيش ببارون!

واسه آدم زياد اتفاق ميافته:

يه چيزي مدتها توي يخچال باقي ميمونه و روي وجدانته تا مصرفش كني. اين جور مواقع هست كه ديگه آدم اختيار تام پيدا ميكنه كه هر بلايي دوست داره به سرش بياره.

ديديد بعضي انارها به حدي ترش هستند كه عملا قابليت خوردن ندارند؟ اينقدر تو يخچال ميمونند كه آدم صرفا براي نجات دادن يخچالش ميخواد نابودشون كنه.

اين كاريه كه من انجام ميدم:

ابتدا مطابق دستور انارها رو دون ميكنيم.

اينجاست كه نبايد كنار مامانت باشي چون قطرات انار ميپاشه به در و ديوار!

چيزي كه در تصوير ميبينيد دونه هاي 4 اناره.

با گوشتكوب مقداري ميكوبيمشون تا آب دونه های انار دربياد.

منتقلش ميكنيم به يك ديگ كوچكتر و ميذاريمش روي حرارت.

من براي اينكه انار قابل خوردن بشه و همينطور سردي انار بعدا واسه ام ايجاد دل درد نكنه؛ از نبات استفاده ميكنم.

با دو شاخه نبات شروع ميكنم.

با حرارت ملايم اجازه ميديم نباته ذوب شه و انار هم قوام بياد.

بعد ميچشيم اگر ترشيش قابل تحمل شده بود كه هيچي در غير اين صورت (كه معمولا هم اتفاق ميافته) مجددا دو تيكه نبات بهش اضافه ميكنيم. اين ديگه بستگي به ذائقه داره. ترشي و شيرينيش رو تنظيم كنيد. فقط عنايت داشته باشيد كه زيادي شيرينش نكنيد چون وقتي غليظ تر ميشه طعم شيرينش هم بيشتر خودش رو نشون ميده.

راستي من تركيب طعم نبات زعفروني و انار رو ترجيح ميدم.

خب ديگه بقيه اش ساده است هر از گاهي يه هميش ميزنيم و مرتب چك ميكنيم و هر وقت به غلظت مورد نيازمون رسيد از روي حرارت بر ميداريم. بسته به سايز ديگ و جنس ديگ و مقدار انارها و ميزان حرارت، زمان پخت متغيره. ولي من با حرارت خيلي ملايم معمولا يك ساعته نتيجه ميگيرم. اگر حرارت رو زياد كنيد زمان خيلي كم ميشه ولي در عوض كيفيت نهايي اين نخواهد بود.

مممممممممممممممممممم

آدم فقط عكسش رو هم كه ميبينه دهنش آب ميافته!

شما هم همينطوريد؟ يعني وقتي كه ياد يه چيز ترش ميافتيد درجا دهنتون آب ميافته؟ من دقيقا اينطوريم.

به قول بوشهري ها:

"اُو از چك و چيل آدم چُر ميكنه!"

ترجمه براي غير بوشهري ها:

اُو = آب

چك و چيل = لب و لوچه

چُر كردن = سرازير شدن

من عاشق لهجه بوشهريم. و عاشق چيزاي ترش. الآنه كه همه بگن پس تو چرا اينقدر شيريني دوست داري؟ من كلا همه چي دوست دارم. تو يك كلام: بخور حرفه اي!

بسازيد. بخوريد. لذت ببريد!

براي استفاده بهتر از كارگاه آشپزسازي لطفا مبحث سوالات متداول را به صورت كامل مطالعه بفرماييد