من خيلي انبه
دوست دارم. اينقدر طعم انبه رو دوست دارم كه اصلا باهاش هيچي درست نميكنم. ترجيح
ميدم يه چاقو بردارم پوستش رو بكنم و بيافتم به جونش. انبه خالي خاليش هم لذت دنيا
رو داره.
و خب البته وقتي
كمي ارزونتر ميشه و ميشه چندتاش رو تو يك روز تو يخچال داشت اونوقت يك گزينه خيلي خوب لاسي انبه است. يا شريكاند. يا فول انبه.
ولي خداييش تو
اين گرماي تابستون بستني انبه به هر چيزي ارجحيت داره. اين جمله رو بايد قاب كنم
بزنم به ديوار!
گفتم كه من هر روز
تابستون بستني ميخورم. از نوع رژيميش البته. يك روز تصميم گرفتم يكي از انبه ها رو
از جونم بكنم و فريز كنم. اينكه ميگم از جونم بكنم جدي ميگم ها. يعني تا اين حد
واسه ام سخته كه چاقو برندارم و درجا نخورمش. خلاصه شب ما انبه عزيزمون رو گذاشتيم
فريزر واسه فردا كه از اداره برميگرديم.
بعد به نسبت
مساوي موز فريز شده و انبه فريز شده رو تبديل كردم به بستني.
جاتون خالي خيلي
خوشمزه بود ولي راستش به دلم نچسبيد!
باز يه انبه
عزيز ديگه رو از دلم كندم و فريز كردم. فرداش فقط با نصف موز تبديلش كردم به بستني.
مجددا جاتون خالي ولي..نچ... به دلم نچسبيد.
ديگه دل رو زدم
به دريا و دو تا انبه رو فريز كردم واسه فرداش.
و اينبار خورد
تو خال!
تيكه هاي انبه
فريز شده (در حد سنگ بايد سفت شده باشند. حتما از يك روز قبل فريزشون كنيد.) رو
ميريزيم توي غذاساز.
براي اطلاعات
بيشتر در مورد غذاساز و مخلوط كن به اين پست مراجعه كنيد.
طبق معمول در
چند ثانيه اول تبديل ميشه به پودر ميوه
باز بايد با پشت
قاشق بهش فشار بياريم و متراكمشون كنيم و دستگاه رو روشن كنيم براي چند ثانيه
ديگه.
كم كم بستني
انبه ما فرم بستني به خودش ميگيره.
به به عجب
تصويري!
اين بستني هم
بافتش عين بستنيه. يعني نرم و لطيف و كشداره.
به راحتي اسكوپ
ميشه و از هر انبه حدودا سه چهار اسكوپ بستني خواهيد داشت.
درسته كه ناچاريد انبه دوست
داشتني تون رو از دل و جونتون بكنيد و فريز كنيد ولي در عوضش فرداش يك بستني خنك و
بي نهايت خوشمزه خواهيد داشت كه بايد اعتراف كنم ارزشش رو داره.
تقديم به عشاق
بستني و از اون مهم تر عشاق انبه!
