کاسترد ها عموما
شیوه تهیه شون اینطوریه که از زرده تخم مرغ و یا نشاسته ذرت برای غلظت و قوامشون
استفاده میشه. ولی کاستردی که امروز میبینید هیچ کدوم رو نداره. و با ژلاتین فرم
میگیره. حالا جالبه که اینقدر بافتش خوبه که اصلا متوجه نمیشید با زرده تخم مرغ
درست نشده. یعنی اصلا بافتش مثل دسرهای ژلاتینی نیست. این کاسترد به دلیل داشتن
میزان بسیار زیادی شکلات (چاکوهلیکاش صلوات!) یه غلظت بسیار خوبی پیدا کرده.
و برعکس سایر
کاستردها که دقت خاصی در تهیه شون باید به کار بره تا نتیجه عالی بشه؛ این کاسترد
کوچکترین تخصص یا تجربه یا ظرافتی نیاز نداره.
هلو برو تو گلو!
پودر ژلاتین یک
و نیم ق چ
آب ربع لیوان
خامه 200 میلی
لیتر
شکر نصف لیوان
شکلات تلخ 120
گرم
پودر قهوه فوری
2 ق غ
شیر 2 لیوان
توی یک دیگ یا
شیر جوش، ربع لیوان آب با دمای معمولی میریزیم.
پودر پلاتین رو
روش میپاشیم و اجازه میدیم 5 دقیقه استراحت کنه تا ژلاتین اصطلاحا بشکفه.
خامه رو اضافه
کرده و با ویسک هم میزنیم.
دیگ رو روی
حرارت کم اجاق قرار میدیم. شکر رو اضافه کرده و مرتب هم میزنیم.
از همون خامه
صبحانه پاکت صورتی معمولی استفاده کنید.
شکلات رو خرد
کنید. ترجیحا از شکلات تلخ استفاده کنید که دسر شیرین نشه و طعم قوی شکلاتی هم
داشته باشه. منتها درصد خلوصش دیگه با خودتون. مثلا اگر تحمل تلخی رو ندارید می
تونید با شکلات شصت یا هفتاد درصد کار کنید.
شکلات رو توی
خامه بریزید و با ویسک هم بزنید.
پودر قهوه فوری
یا گرانول قهوه فوری یا نسکافه رو هم اضافه کنید.
و با ویسک روی
حرارت هم بزنید تا شکلات و قهوه به خوبی با خامه ترکیب شده و کرم یکدستی رو ایجاد
کنند.
زمانی که از ذوب
شدن کامل شکلات اطمینان حاصل کردید شیر رو هم اضافه کنید.
هم بزنید و از
روی حرارت بردارید.
یعنی پختن نیاز
نداره.
جهت محکم کاری
مایع رو از صافی رد کنید که اگر احیانا تیکه هایی از شکلات یا ژلاتین باقی مونده،
ازش جدا شه.
بهتره مایع رو
توی یه پارچ بریزید.
حدود دوازده تا
فنجان قهوه خوری آماده کنید.
البته شما
میتونید کاسترد رو توی فنجونهای بلوری چای خوری یا جامهای پایه بلند شیشه ای هم
سرو کنید.
ولی چون موکا یه
طعم غالب قهوه ای داره من دوست دارم توی فنجانهای قهوه خوری سروش کنم. و چون
فنجانهای قهوه خوری سایزشون از فنجانهای چایخوری کوچکتره ما تعداد بیشتری رو
میتونیم پر کنیم.
دونه دونه
فنجانها رو پر میکنیم.
نه اینکه بیماری
روانی داشته باشم ها... ولی همیشه علاقه خاصی به این صحنه پر کردن فنجون از یه
ارتفاع زیاد دارم.
البته شایدم ریشه
در عقل رس نبودن کودک درونم داره!
در هر حال
روانیه. بگذریم.
حالا کاستردها رو بذارید توی
یخچال برای دو تا سه ساعت.
بسته به شرایط یخچال
و حجم هر فنجون، زمان متغیر خواهد بود. مثلا اینا چون خیلی فسقلی بودن دو ساعته
آماده شدند.
اون اول یه دونه
عکس بهتون نشون دادم از صحنه فرو بردن قاشق در کاسترد.
الانم تو این
صحنه شما میتونید غلظت کاسترد رو ببینید.
این لایه روییش
دل آدم رو میبره.
و کاسترد کاملا
غلیظ و خوش فرم و شکلاتی و قهوه ایه.
طعم قهوه به
وضوح احساس میشه و تلخیش (به دلیل استفاده از شکلات تلخ) خودش رو خوب نشون میده.
از من میپرسید
یک فنجونش واسه منو شما کمه. از خودتون هم بپرسید، پاسخ همین خواهد بود!
منتها چون این
کاسترد یه طعم قوی داره بهتره واسه مهمانهانتون سایزش رو در همین حد بگیرید. یعنی
عملا یکی دو قاشق بیشتر نصیبشون نخواهد شد و بعد تو کفش میمونن تا دفعه بعد که
تشریف بیارن خدمتتون!
