تازه از کلاس برگشته بودم و حال زنده موندن هم نداشتم. اونروز آقای شوهر طفلی عسلویه بود و نزدیک افطار بود و اونها هنوز یک ساعت تا خونه فاصله داشتن. توی کتابهام دنبال یه چیز جالب میگشتم که بهم انرژی کار کردن بده. آخه من هرچیزی هم نمیتونم درست کنم! باید ذوق و شوق کافی رو واسه اش داشته باشم وگرنه آشپزیم نمیاد.
تو یکی از کتابهای آشپزی عربیم به این رسپی بامزه رسیدم که خیلی از ایده اش خوشم اومد. کار بامزه ای کرده بود. با استفاده از ورمیچلی "vermicelli " (با تشدید روی "چ" و به معنی کرمهای کوچولو) ، یه غذا با نمای خیلی خوشگل خلق کرده بود. ورمیچلی در ایران به ورمیشل معروفه. من اسامی تعدادی از پاستاها رو تا الان واستون گفتم. ورمیچلی رو خوشبختانه تقریبا همه با شکل و اسمش آشنا هستن. ولی تو ایران کاربرد اصلیش واسه سوپه. حالا این رو که یاد بگیرید دیگه تنوع کارهاتون خیلی بالا میره
ورمیچلی 7 عدد
میگو 100 گرم
روغن زیتون 1 ق غ
سیر 1 حبه
ذرت شیرین 3 ق غ
فلفل دلمه ای رنگی خورد شده 3 ق غ
هویج رنده شده 2 ق غ
کدوسبز رنده شده 2 ق غ
آبلیمو 1 ق غ
کره 1 ق غ
آرد 1 ق غ
شیر يك و نيم لیوان
پنیر پارمزان 1 لیوان
جوز هندی رنده شده يك هشتم ق چ
حتما همه از این مدل ورمیشلهای پیچ پیچی که شکل لونه پرنده هستن دیدید. از همونا بخرید و متناسب با سایز ظرفتون این غذا رو درست کنید. واسه ظرف من شد 7 تا دونه ورمیچلی.
توی یه ظرف خیلی بزرگ آب بریزید تا جوش بیاد. بعد روغن و نمک بریزید. یعنی عین وقتی که قراره پاستا درست کنیم. ارتفاع آب توی ظرف از یک بند انگشت بیشتر نباشه چون نمیخوایم ورمیچلی ها توی آب تکون بخورن و فرمشون رو از دست بدن. هر از گاهی یه تکونی بهشون بدید که آب بین حفره هاش بره و به ظرف هم نچسبه. تقریبا 8 دقیقه کافیه. یعنی آل دنته. آل دنته یعنی چی؟ یعنی اینکه دورش نرم شده باشه اما مغزش هنوز سفته. نمیخوایم کامل بپزه چون یه دور دیگه هم میره توی فر.
حالا واسه فیلینگ... من از هر فرصتی برای خوردن میگو استفاده میکنم ولی شما میتونید فیلینگش رو با سبزیجات و یا مرغ و یا گوشت کار کنید. هرچی عشقتون کشید. من میگو ها رو خورد کرده و با سیر توی روغن تفت دادم و آخرش هم توش هویج و کدو ریختم و خاموشش کردم. کلا دو دقیقه. بعد هم با بقیه سبزیجات و آبلیمو مخلوطش کردم. از هیچ ادویه ای استفاده نکردم چون میخواستم طعم پاستا و سس پارمزانم رو تحت الشعاع قرار نده. نمک هم نریختم چون پارمزان شوره.
ورمیچلی ها که آماده شدن ، با دقت زیرشون میزنیم و آبش که چکید ، میذاریم توی ظرف سرو. همه رو خوشگل بچینید. مواظب باشید آشیانه ها رو تیکه تیکه نکنید و فرمش رو حفظ کنه
به شیوه ای که برای بشامل توضیح دادم عمل میکنیم. کره و آرد رو تفت داده و شیر داغ رو توش میریزیم و خوب هم میزنیم . وقتی جوش اومد پودر پارمزان رو هم توش میریزیم و خاموشش میکنیم. و البته جوز هندی رو هم توش رنده میکنیم. اگه کسی پارمزان دم دستش نیست میتونه چدار بریزه و یا هر پنیری که طعمش رو دوست دارید. فقط اگه پنیرتون شور نیست، نمکش رو تنظیم کنید. البته رسپی اصلی میگه ترکیب خامه با پنیر خامه ای. ولی من بشامل رو به این همه خامه ترجیح میدم. خود دانید.
ورمیچلی ها رو با فیلینگ پر میکنیم. ( زیاده روی نکنید. ورمیچلی باید پیدا باشه)
حالا سس رو میریزیم.
توجه داشته باشید که نباید روی ورمیچلی ها رو بپوشونید. فضای خالی بین ورمیچلی ها رو با سس پر کنید.
بسیار تصویر زیباییه. آدم شدیدا از آشپزی کردنش لذت میبره!
توی فر 180 درجه سانتیگراد به مدت 10 تا 15 دقیقه قرارش میدیم.
من در حال نماز بودم که دیدم داره صدا میاد. گفتم خدا رو شکر که بچه زود رسید و زیادی گشنگی نکشیده. نمازم رو تموم کردم و رفتم تو آشپزخونه ... دیدم بچه سرش تو فره! اینهمه خوراکی روی میز رو ول کرده یه راست رفته سراغ فر! لابد بوی خوبی پیچیده بوده! خلاصه این آقای شوهری که من باید با التماس غذا بهش بدم، این رو کامل خورد و ظرفش رو هم لیسید! خودمم که جدیدا معده ام با غذا قهره، با موفقیت یه دونه آشیونه اش رو تونستم بخورم.
واسه علاقه مندان به بشامل این غذا شدیدا توصیه میشه. خودتون که میبینید... ظاهرش هم خیلی شکم گول زنه!
نام اصلی غذا: "اعشاش الشعریه" برگرفته از کتاب "اطباق النخبه" نوشته "امل الجهیمی"
