خب باز مثل
پارسال تابستان یه گریزی میزنم به بستنی های صد درصد رژیمی و سالم و خوشمزه و
... اعتباد آور یک دقیقه ای!
اینقدر اعتیاد
من به این مدل بستنی ها زیاده که هر مدلی که فکرش رو بکنید من درستش میکنم.
و هر روز!
دیگه شیوه اش رو
بلدید.
موز رو چیپسی
فریز میکینم.
توت فرنگی رو هم
اگر درشتن خورد میکنیم و اگر نقلی هستن درسته فریز میکنیم.
اجازه ندید میوه
ها توی فریزر هوا ببینند.
توی کیسه فریز
کنید و روشون تاریخ بنویسید که بدونید کدوم بسته رو سریع تر مصرف کنید.
و اگر مصرفتون
به اندازه من بالاست که اصلا نیازی نیست نگران موندنش باشید!
من به میزان
مساوی از موز و توت فرنگی استفاده کردم. ولی ترکیبش اختیاریه.
همینطور که
مشاهده میفرمایید در پنح ثانیه اول میوه ها تبدیل به پودر میوه شدند.
و در چند ثانیه
بعد بستنی کاملا فرم میگیره.
به همین سرعت.
به همین سادگی. به همین خوشمزگی.
یه بستنی با طعم
توت فرنگی. اندکی ترش و اندکی شیرین.
خنک و سالم و
رویایی.
خداییش بهتر از
بستنی های خامه ایه. جدی میگم. و اصلا هم آدم غیبت خامه رو متوجه نمیشه.
اصلا این رنگ
ملیحش با آدم حرف میزنه.
دلتون میاد
نخوریدش؟
میدونم پاسخ
منفیه.
