موکا براونیز

این یک براونیز هست با بافت فاج مانند و طعم ملایمی از قهوه به همراه قطعاتی از شکلات مذاب! مخصوص عشاق شکلات و قهوه.

تذکر جدی: این یک کیک نیست!

همچین توقعی ازش نداشته باشید لطفا!

این یک موجود شکلاتیه که خودش رو در قالب کیک استتار کرده!!!

تخم مرغ 2 عدد

پودر قهوه فوری 1 ق چ

بیکینگ پودر 1 ق چ

وانیل نصف ق چ

پودر کاکائو نصف لیوان

کره 100 گرم

شکر 1 لیوان

آرد سه چهارم لیوان

شکلات خرد شده 100 گرم

فر رو روی 180 درجه سانتیگراد یا 350 درجه فارنهایت قرار میدیم.

قالب رو کاغذ روغنی انداخته و چرب میکنیم.

شما میتونید از قالب با سایز های مختلف و شکلهای مختلف استفاده کنید. ولی قالبی با ابعاد 17 در 17 سانتیمتر حدودا مناسب خواهد بود. حالا کمتر یا بیشترش زیاد مهم نیست فقط باعث میشه ارتفاع براونیز کمتر یا بیشتر بشه.

شکلات رو خرد میکنیم. من از شکلات تلخ استفاده میکنم چون شکلات، تلخش خوبه! ولی شما با هر درصدی که عشقتون کشید کار کنید.

تخم مرغ و وانیل و بیکینگ پودر و پودر قهوه فوری (معروف به نسکافه) رو توی ظرف میریزیم.

با هم زن به خوبی مخلوطش میکنیم.

پودر کاکائو رو الک میکنیم.

پودر کاکائو رو با سایر مواد به خوبی مخلوط میکنیم.

کره رو ذوب کرده و به همراه شکر به مایه اضافه کرده و مخلوط میکنیم.

آرد رو الک کرده و توی مایه میریزیم.

شکلات خرد شده رو هم اضافه کرده و مخلوطش میکنیم.

شما میتونید این براونیز رو با همزن دستی یا همزن برقی درست کنید. اگر از همزن دستی استفاده میکنید؛ این براونیز "فاج مانند" خواهد شد و اگر از همزن برقی استفاده میکنید؛ این براونیز "کیک مانند" خواهد شد. یعنی استفاده از همزن برقی باعث میشه که براونیز بافتش به کیک نزدیکتر باشه.

من رو که میشناسید؛ براونیز رو فاجی دوست دارم.

بچه هام هم عشقشون اینه که ویسک دست بگیرن و مایه رو هم بزنن. بخوانید: "کل آشپزخونه رو کثیف نمایند"!

مهدی کم بود، لیانا هم بهش اضافه شده! از لحظه ای که من کار رو شروع میکنم جفتشون میگن: "من هم بزنم" تا لحظه ای که تموم شه. اصلا یه کیک توی کتاب خرمای شیرین هست که این دو تا وروجک استادشن. به مامانشون هم نیازی ندارن. مهدی کتاب رو برمیداره و مواد رو توی ظرف میریزه و لیانا هم با ویسک مخلوطش میکنه. آخرش هم دعواشون میشه که کی کیک رو بذاره توی فر! آخه یکی نیست بگه بچه دو ساله رو چه گفتن که با فر ور بره؟! من که دیگه عادت کردم. شما هم عادت خواهید کرد.

تنها مشکلی که من فعلا با لیانا دارم این مکالمه است:

لیانا: "مامانی این چیه روی لباسم؟"

من: "لباست شکلاتی شده مامان"

لیانا: "پس این چیه روی لباسم؟"

من: " اینم شکلاته مامان جان"

لیانا: "خب پس این چیه روی لباسم مامان؟"

من: "شکلاته مامان"

و به این ترتیب این مکالمه تا زمانی که لباسش رو عوض نکردم ادامه پیدا میکنه! قشنگ روی اعصابه ها!

این مشکل رو با دو سالگی مهدی نداشتم. چون اصلا براش مهم نبود که تمیزی و کثیفی چی هست! ولی لیانا تمیزی واسه اش خیلی مهمه!!! قشنگ روی اعصاب!

راستی بهتون گفته بودم که من مهدی رو عادت دادم که بعد از آشپزی و شیرینی پزی موظفه کابینت ها و ظرف ها و اجاق گاز رو بشوره؟! آره! یه همچین تلاش هایی میکنم! البته هنوز صد درصد موفق نبودم ولی از پیشرفت خودم راضی هستم! همینقدر که جفتشون متوجه باشن که قرار نیست اونا کثیف کنن و مامان تمیز کنه خودش یک قدم رو به جلو هست! مخصوصا که هر دو شون عشقشون اینه که هر روز تو آشپزخونه گرفتار کسب تجربه باشن. شاید بد نباشه یه بار واسه تون استوری اینستگرام بذارم موقعی که مهدی داره ظرف میشوره و لیانا زیر پاش رو تی میکشه! همیشگی نیست ولی خب بازم خوبه. بله، از پیشرفت خودم راضی هستم!