از جمله میلک شیک هایی که من
مرتب برای بچه ها درست میکنم این میلک شیک سبوس دار هست که با بیسکویت دیجستیو یا
همون بیسکویت معروف ساقه طلایی درستش میکنم. اون سبوس گندم موجود در بیسکویت باعث
میشه که میلک شیک یه بافت خاصی پیدا کنه و غلیظ و خوشمزه بشه. به نظر خودم یه چیزی
تو مایه های طعم سرلاک!
یه بار که داشتم ایده های
مختلف رو واسه بچه ها امتحان میکردم این میلک شیک رو خیلی اتفاقی خلق کردم و به
حدی در خانواده ما پرطرفدار شده که همگی عاشقش هستیم. مخصوصا آقای شوهر!
موز فریز شده 2 عدد
شیر یک و نیم لیوان
خامه 100 گرم
پودر بیسکویت دیجستیو 1
لیوان
شیره یا عسل 1 ق غ
طبق معمول همه مواد رو توی
مخلوط کن میریزیم و یالا.
یه نکته هم یادآوری کنم:
من معمولا شش هفت تا دونه
بیسکویت (گاهی هم خیلی بیشتر) توی مخلوط کن میندازم و دیگه زحمت پودر کردن بیسکویت رو
به خودم نمیدم. اما مخلوط کن من موتورش خیلی قدرتمنده و چون احساس کردم ممکنه این
موضوع برای همه صدق نکنه رسپی رو برای شما با پودر بیسکویت دادم. پس برای سهولت
کار (و در صورتی که مخلوط کن قدرتمندی دارید) بیسکویت ها رو درسته توی پارچ
بریزید.
مورد دیگه اینکه من برای بچه
ها توی میلک شیک ها خامه میریزم و وقتی برای خودم و آقای شوهر درستش میکنم خامه رو
حذف میکنم.
یه چیز دیگه هم بگم؟ باور
کنید آخریشه! مورد آخر اینکه من شخصا شیره رو به عسل ترجیح میدم چون در شرایط سرما بهتر مخلوط
میشه. جالبه که بچه ها هم طعم شیره رو به عسل ترجیح میدن. البته خب مامانشون از نوزادی به خوردن شیره خرما عادتشون داره. شاید یه دلیلش اینه.
دستگاه رو روشن میکنیم تا
میلک شیک یکنواخت و لطیف بشه.
بافتش رو در این تصویر میبینید.
عالیه!
این لیوانها ترفند جدید من
برای خوروندن "میلک شیک بیشتر" به لیاناست!
سایزش نه خیلی بزرگه نه خیلی
کوچیک. لیوان ها کشیده و بلند هستند و لیانا میتونه نی و لیوان رو به خوبی کنترل
کنه بدون اینکه چیزی رو روی میز بریزه. خوبیش به اینه که حتی نیاز نیست لیوان رو
تو دست بگیره. فقط نی رو میذاره دهنش و مک میزنه! آخر تنبلیه این دختر! صد درصد
کپی برابر اصل مامانشه!!!
عاشق این نی های فلزی هستم.
قبل از اینکه مهدی به دنیا
بیاد من چند تا ست شش تایی نی شیشه ای با قطر های مختلف تو خونه داشتم. وقتی مهدی دو
سالش شد؛ از بس این بچه ... (جهت حفظ تدابیر امنیتی ترجیح میدم این جمله رو تمام
نکنم. خودتون جای خالی رو پر کنید) ... تمام نی ها رو ریختم دور.
الان با این نی های فلزی
زندگی میکنیم. دو تا برس شیشه شور بلند و باریک فانتزی هم با خود نی ها به فروش
میرسید که شستن نی ها رو بسیار سهل و آسان میکنه.
واسه همینه که عاشقشون هستم.
دیگه هم اصلا نگران اینکه توی دهن بچه بشکنه؛ نیستم!
خلاصه که من و لیانا و آقای
شوهر با این نی ها زندگی میکنیم.
مهدی هم با نی های رنگی و خوشگل و فانتزی! بس که
روح لطیفی داره!
عکس قبلی رو که گرفتم، تندی
اومد نی های فلزی رو با این نی ها عوض کرد و گفت: " مامانی وقتی میخوای عکس
بگیری باید صحنه رو زیباسازی کنی. با نی های رنگی. فهمیدی؟!"
گفتم: "بله
قربان!"
ولی خداییش خوردن این میلک
شیک، به خاطر غلیظ بودنش، با نی کاغذی حال نمیده. چه میدونم... البته که زیباسازی
حرف اول رو میزنه!!!
مهدی به حدی میزان علاقه اش
به شکلات بالاست که همه میلک شیک ها رو شکلاتی دوست داره. منتها این یکی میلک شیک
رو استثناء قائل میشه و بدون پودر کاکائو بهش رضایت میده!
طعمش رو خیلی دوست دارم. و
به خاطر داشتن سبوس گندم، بافت خیلی جالبی داره. همه مون عاشقشیم. حتی "فاطمه"
دختر عموی یک ساله بچه ها هم با علاقه خاصی این میلک شیک رو میخوره. نمیدونید چقدر ذوق
میکنم وقتی میلک شیک خوردن بچه های کوچولو رو تماشا میکنم!
