موقعی که من اون بستنی چوبی
گیلاسی رو پست کردم تعداد افرادی که پرسیده بودند " میشه بستنی چوبی
نباشه؟" خیلی زیاد بود. پاسخ اون سوال رو امروز مشاهده میکنید.
بله. وقتی شما یه مایه بستنی
درست میکنید؛ دیگه اینکه چطوری بخوریدش دست خودتونه! میشه بستنی لیوانی خورد. میشه
بستنی قیفی خورد. میشه بستنی چوبی خورد! دنیا مال شماست. و البته بچه ها تون!
خامه 400 گرم
انبه 200 گرم
شیر عسلی نصف لیوان
زعفران ساییده شده
خامه رو میریزیم توی ظرفی که
تحمل دمای فریزر رو داره.
خامه صبحانه پاکت صورتی معمولی
با هر مارکی.
انبه رو فیله کرده و توی
مخلوط کن پوره میکنیم.
پوره انبه رو اضافه کرده و
خامه و انبه رو مخلوط میکنیم.
شیر عسلی رو اضافه میکنیم. میزان شیر عسلی هم اختیاری هست. کم و زیادش دست خودتونه. یعنی در واقع بستگی به میزان شیرینی انبه و ذائقه شما داره.
حالا به دلخواه مقداری
زعفران ساییده شده بهش اضافه میکنیم. کم و زیادش باز بستگی به ذائقه خورنده داره.
همش میزنیم تا به خوبی مخلوط
شه.
من معمولا چند ساعت توی
یخچال میذارمش تا زعفران بهتر رنگش رو به بستنی بده.
حالا در ظرف رو بسته و
میذاریمش توی فریزر تا بستنی آماده شه.
ترجیحا شب تا صبح.
قبل از سرو، ظرف رو برای
دقایقی در دمای محیط قرار میدیم تا بستنی نرم بشه و بشه به خوبی اسکوپش کرد.
بعد دیگه درون ظرف بستنی
خوری ریخته و سرو میکنیم.
و در جریانید که این وروجک
های من عاشق بستنی قیفی هستند پس من این گزینه رو انتخاب میکنم.
خوبی این مدل بستنی ها اینه
که فوق العاده راحت و سریع آماده میشن و اصلا نیازی به آماده سازی نداره و از همه
مهم تر نیازی نیست هزار بار همش بزنی تا آماده شه!
مخصوص آدمهای بسیار مشغول!
که البته عاشق بستنی هستند. کاملا واضح بود البته چون آدمهای دیگه که اصلا بستنی درست نمیکنند.
قبلا هم گفتم... من ترجیح
میدم بذارم بستنیه نرم شه اینطوری خوشمزه تره. بافتش هم جذاب تره. هم برای خوردن.
هم برای دیدن!
خوبیش به اینه که تا بخوای
به آخرای نون قیفی برسی بستنیت خودش نرم نرم
شده!
این هم ژست آقای تیرکس!
البته در جریانید که مهدی فقط بستنی شکلاتی دوست داره.
وقتی که دیگه به وظیفه اش
عمل کرد – منظورم حضور فعال در عکس های مامانشه – یه راست بستنیه رو تحویل آقای
شوهر داد و رفت از توی فریزر یه بستنی شکلاتی برای خودش در آورد!
مشتری اصلی این بستنی ها
لیاناست. در اینجا شاهد همین بستنی ولی به شکل بستنی چوبی هستید.
همینطور که گفتم اینکه شما
بخواید بستنی رو به چه شکل بخورید دست خودتونه. فقط کافیه تصمیمتون رو بگیرید!
جریان این عکس هم جالبه. یه
روز عصر من لیانا رو نشوندم و یه بستنی چوبی دادم دستش و یه دونه هم خودم دست
گرفتم که واسه شما عکس بگیرم. طبق معمول کله خودم پشت دوربین بود و این لنز هم طوریه
که من فقط بستنیه رو توی کادر دارم. شروع کردم به فشردن دکمه و پشت سر هم عکس
گرفتن. آخه وقتی دوربین سنگینه، و داری یک دستی عکس میگیری برای اینکه عکس ها محو
از آب درنیان باید از هر صحنه چندین عکس بگیری و بعدا واضح ترینش رو انتخاب کنی.
خلاصه من پشت دوربین بودم و عکس رو گرفتم و دوربین رو از جلوی صورتم بردم کنار دیدم
اِه! بستنیه نوک نداره! عکس های توی دوربین رو چک کردم دیدم توی همه شون دهن لیانا
روی بستنیه است! گفتم: "مامان تو که خودت بستنی داشتی به این یکی چیکار داشتی
آخه؟". دوباره رفتم پشت دوربین تا عکس بگیرم دیدم داره محکم بستنی من رو هل میده
عقب و میگه: "بستنی نه!" هیچی دیگه بچه به شخصیتش توهین شده بود و میگفت
این بستنیه رو سمت من نگیر!
به زور این عکسه رو واسه تون
گرفتم!
عکاسی با اعمال شاقه!
